دهلاویه
نام روستایی است در12کیلومتری غرب سوسنگرد..
یک ماه
اول جنگ بین ما وعراق دست به دست میشد
تاآنکه آبان 59 رسما توسط دشمن اشغال شد.
مکتب انقلاب
معنویت عقلانیت عدالت
پیوندها
روز اول-ظهر-ساعت13:30
فکه
منطقه ای است رملی(شن روان)
درشمال غربی خوزستان که
از غرب به خط مرزی ایران وعراق،ازشمال به چنانه،ازشرق به ارتفاعات رقابیه ومیشداغ واز جنوب به چزابه منتهی میشود...
همان ابتدای جنگ که منطقه سقوط کرد،نیروهای پاسگاههای جنوب فکه محاصره شدند
وبازدن به بیابان عقب نشینی کردند،عده ای راه را گم کردند واز فرط تشنگی شهید شدند.
بالاخره عملیات والفجرمقدماتی در17بهمن 61کلید خورد.
روز اول-صبح-ساعت9
فتح المبین
به منطقه ای اطلاق میشود بنام "زند"
که از شمال به فکه-از شرق به تپه های الله اکبر-ازغرب به شوش واز جنوب به جاده اهواز-اندیمشک میرسد.
با شیارهای نام آشنای شیخی-المهدی-شلیکا و...
شب اول
پادگان شهید مهدی زین الدین
این
پادگان بامساحت2400هکتار در7کیلومتری اندیمشک واقع شده است.
رزمندگان پیروز لشگر 17 علی بن ابیطالب(ع) ، سال63، در زمینهای بایرپادگان مستقر شدند
و ازسال64 کار
احداث ساختمانهای مورد نیاز لشگر
مانند سوله های معروف به بیت الزهرا(س) وسایر ابنیه را شروع کردند.
این پادگان به عنوان عقبه اصلی لشگر17
در عملیاتهای خیبر-بدر-عاشورا-والفجر8و10 ونیز کربلای4و5 مورد استفاده قرار گرفت.
ازشهدای شاخصی
که ایامی چند در این مکان حضور داشتند
میتوان شهیدان زین الدین-دل آذر-صادقی-کریمی وروحانی را نام برد.
پادگان که پس از شهادت حاج مهدی زین الدین به نام مبارک وی
مزین شد،
پس از پذیرش قطع نامه598 بعنوان پادگان آموزشی ومقر اسکان زائران کربلای ایران مورد بهره وری واقع گشت.
همه چیز درتاریخ
تکرار دارد
اما این تکرار
گاهی با دور باطل
زمین تا آسمان است
توفیرش
اینکه انقلاب شد
چرا وچطور
اینجا حرفش را نمی زنم
تکرار دارد
اما این تکرار
گاهی با دور باطل
زمین تا آسمان است
توفیرش
اینکه انقلاب شد
چرا وچطور
اینجا حرفش را نمی زنم
هرچند تنها
بخاطر "چ" نبود
که "حاتمی کیا" افتخار "عمویی فرزندان شهدا" را یافت
ولی باز همین "چ" بهانه دیدار و اعطای این عاشقانه بود
و
حالا
این
"چ" را "عمو"
تقدیم کرده به
حبیب ان
حتی اگر نخواهند هم
مقرب اند
و مقربین
حتی اگر نخواهند هم
محبوب اند
حتی اگر
سالها از بودنشان هم
بگذرد
باز عطر
قرب شان
هست
هرجا که حتی
یک بار ازآن
گذشته اند
شکستم
امشب
صدایی
بلند
درگوشم
فریاد کشید
دلخراش بود
انگار دستی
خشن
کشید خاطرم را
به
عقب تر
رساند مرا
به جایی که
از آن گریخته بودم
نه از سر ترس
که از درد