حبیب ان
حتی اگر نخواهند هم
مقرب اند
و مقربین
حتی اگر نخواهند هم
محبوب اند
حتی اگر
سالها از بودنشان هم
بگذرد
باز عطر
قرب شان
هست
هرجا که حتی
یک بار ازآن
گذشته اند
حتی اگر
کوچه ای کهنه باشد
با دیوارهایی کاهگلی
با درهایی چوبی
با کلون هایی تیره وسخت
حتی اگر
دیگر
کوچه خاکی نباشد
یا حتی آسفالت
حتی اگر
کوچه بطرز غریبی
زرد شده باشد ونارنجی
با موزاییک هایی که
قالب خشتی دارند
انتظار دشوار است ودردناک
مگر آنکه
برای حبیبی باشد
یا مقربی
شهد میشود
حتی اگر
لحظه هایش
کش و قوس بیاید
تو میدانی
آخر درب چوبی باز خواهد شد
حتی اگر ناچار باشی
برای دیدن یار
کوچه را ده ها بار متر کنی
با قدمهایی که دلیل دارند
برای سرگردانی یشان
دل دادن ترسناک است
بیش ازآنکه
خواستنی باشد
مگر آنکه برای
مقربی باشد
یا حبیبی
آن وقت اگر
عکس رخ یار
بروی دیوار هم
ببینی
حتی اگر
هزارات چشم
مانده باشد روی
چشم ودست ودل تو
مهم نیست
چشمانت
آن چنان لطیف مینوازد
صورتش را
که لبانت
بی اختیار
گشوده میشود
دستت آرام بالا می آید
و
گرد رهگذران ناآشنای عادت وار
را
میگیرد
از رویش
و
آنقدر
طلب دارد جانت
که ساعتها
بنشینی کف
آن کوچه تنگ
و
بیاندیشی
به نگاه هایش
به قدم هایش
به خیالات ش
به اشارات ش
به شهامت ش
به
چرای بودن ش
وناگاه زمانش
می رسد
پای راستت جلو میآید
آخر
اینجا
سالیان سال
مامن تو بوده
حریم حرمت آشنای
بزرگ مرد من...
درهای کوچک
تودرتو
حوض فیروزه ای
پنجره قامت ی روبه حیاط
درختان خشک ولی سربلند
کتاب های بهم چسبیده
سرداب
و
راه پله پشت بام
دیوارکش خانه فرزند
پنجره های آجرچین
کاشی های لاجوردی
کتیبه ای
اینجا
همه اش عطر
تو را دارد
هنوز سایه ات
را میبینم
روی دیوار می افتد
سربچرخانم
خواهمت دید
درحیاط قدم میزنی
با دستانی که از پشت
گره شده اند
با سری به زیر افتاده
واندیشه ای مدام
خاطری آرام
دلی پرغوغا
سری آشنای سِر دار ها
اینجا خانه توست
روح الله
که هنوز هم
عطر
واضح ترین نشانه
حجت خدا را
در این پرده پوشی هزاران ساله
لابلای دیوارهای خشتی اش
دارد
وصدای تو هنوز پژواک دارد
اینجا
و سایه ات
هنوز بردیوارها می افتد
پچ پچ هیاهوی انقلاب
هنوز از
جای پاهای تو می رسد
بگوش
روح الله
وچقدر
روح تو
به خدا
قزیب بود
روح الله
تو
مقربی
یا محبوب
نمی دانم
ولی
تو روح خدایی...
چه نزدیکی ای ازین نزدیک تر
چه نسبتی ازین قریب تر
چه عشقی دارد این
احساس ها...