کافه کراسه2

وقتی شنیدم در تهران

کافه ای دست وپا کرده اند

با تلفیق سنت و تجدد!

با بوی عود وانار خشک وسیب...

با چهارپایه های فیروزه ای و

کتابهای بی اشکال...

با شربت بیدمشک

و

نوری ملایم

و

آرامشی دنج

که بشود گپی زد

و

حتی بحثی کرد...

کافه ای

که حلقه نشینی

نقدفیلم میگذارد

و

اهالی قلم متعهد

با آنجا الفتی دارند...

کافه ای که

هرچند با حضور مختلط

دختران وپسران

مشکلی ندارد

وآنها هم...

ولی باز برای

آنکه هوای دخترها را بیشتر داشته باشد

یک روز را تاعصر

برایشان کافه اختصاصی

میشود...

و وقتی عکس هایش را دیدم

که چقدر مشتری هایش

وکتابهایش

وگعده گیرهایش

شبیه مایند...

باید بگویم که چقدر

ذوق کردم

از بی خبری

ژست های روشنفکری...

از اینکه اگر محرم وصفر

پاتوق مان

هیئت است

اگر اسفند وفروردین

باید بین آغوش زمین وآسمان

منطقه پیدا کنند مارا

اگر نمازها یا حرمیم و

یا مسجد

ولی باز جایی هست

که گاهی پشت

پنجره اش باران و

گرفتِ پاییز را تماشا کنیم و

کمی شاعرانگی

ویا حتی بحثی و

کمی فیلسوف مآبی...

جایی دنج برای

تمرین امروزی

جوانی...

^{حرف مانده:}

^{باز ولی}

^{امروز شنیدم کافه کراسه تهران}

^{بی دلیل}

^{بسته شده!}

^{میخواهم بدانم چرا؟}

^{ولی نمیدانم از}

^{کدام مسئول فرهنگی}

^{باید پرسیدش...}

^{البته شاید چون اینجا}

^{از دود قلیان برابری خانوم وآقا}

^{خبری نبوده}

^{یا شاید}

^چون

^{نت پرسرعتش}

^{به فیس بوکِ محبوب آقایان}

^{راهی نداشته}

^{ویا شاید}

^{چون در گعده هایش}

^{از مچ بند سبز وبنفش}

^{خبری نبوده}

^و

^{کسی بفکر}

^{زندانیان سیاسی}

^و

^{فتنه گران}

^نبوده

^{وخلاصه بخاطر این همه بی تفاوتی!}

^{باید تعطیل می شده...}

^{این حجم عظیم}

^{بی خیالی}

^{ابدا در مسلک}

^{کافه نشینان}

^{نبوده تا امروزها...}

کافه ای بادرخت

همیشه پرثمر

سربند...