بغض کن
اصلا
گریه کن
که
اشک
آن بالی
است
که
قرار است
تو را
فراری دهد
از این دخمه تنگ و تار و مکار...
گریه کن جانم
گریه کن عزیز...
بِشتاب دُردانه
بشتاب...
قامت ببند
به
انا قتیل العبرات...
از تن به در کن
که
عریانی پسند است
که
یک ملحفه کافیست
کفن پوش دلبند
که
اذن قیام نزدیک است
نیت کن بونه من
وقت تنگ است
بشتاب...
حسین(علیه السلام)
بست قامت را
امام بارید...
رخصت هیچ
درنگ نیست دگر
نازدانه
...
های های
بغض شکفته
می بارم
قربة الی الله...
های
ای جون
برخیز از مقابل...
سینه من در فشار است برادر
بگذار
بدرد سه شعبه ها
من
مشتاقم به دست آرام همین تیر و تیغ ها
که
می شکافند زره و زر و تزویرم را
که
از پشت می گریزند
و
راه سکینه ریگ های گداخته منزل آخر
را
می گشایند...
برخیز برادر
بگذار شرحه شرحه شود
این
طاقت به طاق رسیده...
برخیز
که
وقت تنگ است...
بغض به های های
و
هر های و هویی
به
ضجه و فغان
و
آخر راه
قلوپ قلوپ هق هق قورت داده بی کسانه
نماز رو به پایان است
امام
به زانوی سلام نشسته اند
عجب نماز رشیدی...
و
شگفتا
وصل سکینه
که
سِرِ سیر سلوکش
از
بغض است به هق هق
از
گیسوی پریشان است
به
زانوی بغل گرفته
و آخر
به برخاستنی متین...
به تعمیق
هر آنچه از آلام است
درست در ژرفای بطن یک قلب
به
قدم هایی است
آب کشیده...
به
وزنه های نامرئی از برای مَردی...
چنگ انداخته
به زانوانی از معراج یقین یک نماز رجعت نموده...
به همین شانه های تا قیامت
بر آن
سَرِ محزون خوانِ سَرِ نی
لرزان...
شگفتا
زین صلاة مثله شده...
برخیز برادر
بگذار
به وصل یک آغوش آرام
برسد
تمام آلام نابالغ من...
برخیز برادر
نماز رو به آخر است
و
هنوز دنیایی
بغض دارم
که تا هق هق شان
عمری مجال کم است...
برخیز برادر
تورا
به سیاهی پوستت
که
سپیدی صراط است
سوگند
که
برخیز
تا امام ید از زانو نگرفتن
تا
خدای والسلام نداده است
سلامشان را...
شگفتا
ازین صلاة بکاء...
+
+
+
فَعَلَى الْأَطَائِبِ مِنْ أَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّدٍ وَ عَلِیٍّ صَلَّى
اللَّهُ عَلَیْهِمَا وَ آلِهِمَا فَلْیَبْکِ الْبَاکُونَ وَ إِیَّاهُمْ
فَلْیَنْدُبِ النَّادِبُونَ وَ لِمِثْلِهِمْ فَلْتُذْرَفِ [فَلْتَدُرَّ]
الدُّمُوعُ وَ لْیَصْرُخِ
الصَّارِخُونَ وَ یَضِجُّ [یَضِجَ] الضَّاجُّونَ وَ یَعِجُّ [یَعِجَ] الْعَاجُّونَ
+
بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی وَ نَفْسِی لَکَ الْوِقَاءُ وَ الْحِمَى... یَا ابْنَ الصِّرَاطِ الْمُسْتَقِیمِ یَا ابْنَ النَّبَإِ الْعَظِیمِ...یَا ابْنَ یس وَ الذَّارِیَاتِ یَا ابْنَ الطُّورِ وَ الْعَادِیَاتِ...
+
بِنَفْسِی أَنْتَ...مَتَى تَرَانَا [وَ] نَرَاکَ...