فقط یکی از صدها
فرق زمین تا آسمانی
که
اعتبار کار ما و آنها را
از همان ابتدای راه جدا می سازد
فرقی که شاید از همه فرق ها هم کوچکتر باشد
اما
وقتی اهلش باشی خوب میفهمی
یعنی
زیر و رو شدن نگاه و روش و برداشت و ارائه و...
همین که
استاد اهل تحقیق و صدالبته غمزده از جفای روزگارت
به تو بگوید
حتی عرصه مقالات علمی هم انحصار و احتکار شده است!
که
هرچه رفرنس هایت بیش برف ات بیشتر...
ذهن من را تا فراتر از 200 رفرنس پیش می برد و می گوید مقالات در دنیا، دنیای دیگری دارند!
وقتی میگم استاد چندتا سایت بین المللی یا داخلی موثق؟
میگه نمیشناسم!!!!
فکرنکنم اصلا داشته باشیم!!!!
بعد آن یکی
استاد دکتری دار عضو هیئت علمی علوم انسانی ات به تو بگوید
200 تا بیشتر؟!!
چه خبره؟
وقتی محدودیت کاراکتر و صفحه داری، دو برابر مقاله ات که باید صفحات ارائه منبع باشه!
اصلا عقلانیه بنظرت؟
اصلا کدوم داوری حوصله میکنه نگاه کنه؟!
بعد هم خلاص تر میگه
وقتی اساتید دارند خیلی از مقالات ترویجی شون رو بجای پژوهشی قالب میکنن واین هم فقط با بند پ و چرک کف دست...
کی نگاه میکنه رفرنس های تو چندتاست و دسته اول محسوب میشه یا دوم یا...؟
و
وقتی میگم
اینش مهم نیست
این اوضاع مهم نیست
من میخوام استاندارد کار کنم
میخوام از اولش استاندارد نویسی رو عادت کنم
بهم بگید استانداردهای بین المللی چی ان؟
اصلا استانداردهای ایران چی ان؟
پوزخند میزنه و میگه اینجا که استاندارد مشخصی نیست
هرکس طبق سلیقه هیئت داورانش...
وقتی میگم خب حداقل چندتا سایت بین المللی یا داخلی موثق؟
میگه داخلی که سایت درست و درمون مرجع نداریم
خارجی هم دسترسی عمقیمون کمه و خب منم خیلی نمیشناسم!!!!
بعد یکسال بعد، بعد کلی بدبختی!
سایت های بین المللی رویت میشن
و
در فایل سبک ارائه مقاله آی اس آی در کمال حیرت!!!
میبینم نوشته
اگر در مقاله رفرنس ها به گونه ای باشد که نقل مستقیم ارائه شده باشه حتی اگر منبع معرفی شده باشه
بازهم جرم است!
پیگرد سفت و سخت قانونی دارد!
خدشه به اعتبار علمی!
و
سقط مقاله از ارزش هرگونه حرکت علمی صورت میگیرد!
جریمه نقدی هم که سر جاشه...
و اینها همه بخاطر عدم شراکت ایران در قانون مالکیت معنوی بین المللیه-
حالا این اصلا برام مهم نیست چون این قانون مثل پروتکل الحاقی میمونه
بندهایی داره که با منافع ما منافات داره علیرغم بندهای خیلی مفیدی مثل همونکه گفتم
ولی
درد من الان اینه
که
سر کلاس روش تحقیق با یه استاد کاربلد
بازهم کسی به ما نگفت اگه دارین به حرف زدن خارج از مرزهاتون فکر میکنید باید بدونید نقل غیرمستقیم باید ملکه ذهن و قلمتون بشه
که
رفرنس دادن های ما عین آب دوغ خیار میمونه
که
99 درصد مقالات علوم انسانی ما
حتی اون پژوهشی واقعیاش
کشک و زرشکن...
که
خب چرا به ما نگفتن؟
چرا استادای ما نه حوزویش
نه دانشگاهیش
نه حوزوی-دانشگاهیش
چرا هیچ کدوم سری تو سر این سایت ها و مجلات و مجامع درست و درمون علمی ندارن؟
وقتی حتی نمیدونن مسئله مهم و کوچیکی مثل رفرنس چقدر قاعده منده و اینها هنوز سر تعدادش ان قلت دارن
چرا یکی عین من
داره به این فکر میکنه توی یه مقاله چطور واژه سازی کنه
که
زیربار تعاریف متفاوت با قالب های یکسان نره
که
زبان فارسی رو به زبان علم دنیا شدن نزدیکتر کنه
که
با قاعده های خودش بره وسط زمین بازی...
اصلا
واقعا مساله دارم الان و البته همیشه
که
این عزیزان سخت کوش! ماکت ساز مضحک چپیده توی بطری دربسته گیرکرده لای لایروب های ساحلی جزیره دورافتاده وزرات علوم ما
چرا حتی زحمت ساخت یه سایت مرجع مقالات علمی
یه تدوین چارچوب واحد تالیف مقاله علمی
رو بخودشون ندادن؟!
+
این سرکار خانوم های تنگ هم
معاون علم و فناوری و نخبگان و نمیدونم فلان
دفاتر ریاست جمهوری های پی درپی ما
جز بورس کردن حلقه کیانی ها (حواسم به لایقان هم هست)
دقیقا چه غلط دیگه ای برای فضای نخبگانی و علمی-پژوهشی کردن؟
+
چرا معده ام اینقدر میسوزه؟!
+
از بعد از جنگ های ایران و روس
از زمان فتحعلیشاه!
همه دارند جون میکنن
مثلا از عقب ماندگی علمی -که صدالبته فقط ناظر به تکنولوژی و صنعت بوده- دربیایم
کاری ندارم که همون داعیه داراش خودشون چوب لاچرخ گذارای اصلی بودن که حتی به صنعتشم نرسیم!
ولی
یعنی باید منتظر جنگ تاریخی-دینی معهود
مسلم و یهود باشیم؟
تا از بعدش تا 300 سال بعدش فکر عقب ماندگی علوم انسانی مون بیوفتیم؟
و
بعد باز بهشم نرسیم؟!
پارسال آقا یه جای فرمودن
رشد علمی به اینکه مثلا چندتا مقاله دادیم خارج چاپ شده
نیست
به ................... هاست
و من
دارم فکر میکنم وقتی کار کوچکی مثل یه مقاله اینقدر اوضاعش داغونه
وای به حال عرصه های مدنظر ایشان...
+
و هم به اینکه
چقدر خوبه که ما نه از خدا، نه از ولی
اجازه شو نداریم
که
ناامید بشیم...
+
این یک لینک شرم آور است برای به اصطلاح وزیر و وکیل این مملکت اسلامی...
+
در دیدار ماه رمضان امسال آقا با اساتید
فرمودند
رشد شتاب علمی کشور کم شده است
و
گله های اهم دیگری که لازم است اگر دانشجویی حتما بخوانی شان...
مثلا اینکه
"آقایان حرف های مارا به چشم نصیحت یک منبری میبینند!!!
درحالیکه اصلا اینطور نیست!!! "
(تلویحا فرمودند که فرمایشاتشان دستور است و آقایان بروی خود نمی آورند)
یا اینکه امر فرمودند
به
گفتمان سازی برای ملکه شدن نقشه جامع علمی کشور
که خب حتما میدانید
اولین قدم برای گفتمان سازی
جریان سازیست!
و...
هه!
کدوم آقا؟!
اصن کجا دیدن اقا رو تو آموزش و پروش مملکت.