یک قسمت
رسم راوی الشهدا...
یک قسمت
طریق سفیر الانقلاب...
یک گوشه
سلوک خادم الشهدا...
و
یکباره کسی صدا زد
خادم السفیر...
دوکوهه
یا
ابوذر
همه همینطور بوده اند
مگر نه؟
یک گوشه آموزش تخریب
یک گوشه چادر بچه های تبلیغات
یک قسمت تدارکات چی ها
یک قسمت بچه های اطلاعات-عملیات
و همیشه
نمازجماعت درون حسینیه پادگان
همه یک جا جمع میشدند...
سفیر
راوی
خادم الشهید
خادم السفیر
همه
دعای کمیل دم دم های اربعین درون حسینیه امام حسن مجتبی...
سخت بود
آنطرف چادر همیشه صدای استاد بوم شناسی عراق
می آمد...
شب با ما یک جا بودند سفیران
ولی صبح
سهم چای شان جدا بود از ما...
یعنی یک جرعه چای حسین(علیه السلام) هم قرار نیست به لب ما برسد...؟
راوی ها به بهشت نمی روند
ارباب...؟!!!
ولی کمی...