عاشورا
دهم محرم الحرام
سال61 هجری بود...
کاروان اسرا
اول صفر
به شام رسیدند...
و هفت روزی را
حدودا
در آن سرزمین
شوم
مانده اند
واربعین ِ امام
یعنی
چهل روز
پس از شهادت ایشان
که معروف است
عمه سادات
در این روز خودرا
وکاروان اسرا یعنی
خود را به کربلا رسانده اند...
شهید مطهری
معتقد بودند
مسافتی که
20 روزه طی شده
نمی توانسته
درکمتر از دوهفته
طی شده باشد
اما
آیت الله قاضی
هم معتقدند
افتان وخیزان
کاروان اسرا
را نمی توان درنظر نگرفت
و بانو زینب(س)
اربعین به دشت بلا وارد شده اند...
بهرحال
هرکدام ازین
تحلیل وگمانهای تاریخی
حقیقت انچه رخ داده
باشد
برای ما
در چله نشینی
ارباب
توفیری ندارد...
در آن
مرثیه مدام...
که دیگر
سید ومولا
ندارد زینب(س)
که غم سختی
است که نه
دردی وزخمی است
به جان سجاد(س)
وعمو در علقمه
آینه مانده
عباس(ع)
و علی شبه پیمبر(ص)
که آزمون
ابراهیمی
مولاست
وآن طفل
حنجره
خنجرِ تیغ سه شعبه
خورده...
و
دیگر
اینکه
روی آمدنش نیست
عمه
که دستان رقیه
وتمام آن پیکره
سردو نحیف
زیر بار محنت
یک دنیا
در خرابه
جامانده...
شده اند
73 تن
یارانت
ارباب...
و
روی آمدنش نیست
عمه...