یک چیزی
توی زندگی ماها هست
که
تقریبا هیچ جای دیگه دنیا نیست
اگرم در جایی
ردپایی ازش دیده شده
یقینا
پای یک انقلابی وسط هست
و جالبه که این قضیه
هم درده و هم درمان
زندگی بعضی از ماها رو جوری به خودش پیچونده
که
اصلا بعضیامون شهید میشن توی مسیرش
بعضیامون میمیرن توی راهش
و
عجیب تر اینکه
بعضیامون شرط ازدواج شون
سبک زندگی شون
مشی تربیت فرزندشون
سلوک صله رحم شون
معیارای انتخاب همسرشون
همه و همه از دل همین قضیه منشعب میشه
بعضیامون که هیچ درد و مشکل خاصی ندارن
تو زندگی
با این قضیه برای خودشون درد میسازن
سردرد میسازن ودستمال میبندن
و چه زندگی ها
که سر این ماجرا پا نگرفته و چه زندگی هاتر که از هم نپاشیده!
منظورم از پاشیدگی، طلاق و جدایی نیست
ولی
یقینا برچسب خوردن، توسری خوردن، انگ وتهمت شنیدن، مریض شدن، جز زدن و مشت درگلو فریاد کشیدن و ...
هست
و
اینها درواقع ازهم پاشیدگی زندگی یک انسان میتونه باشه
وقتی یادت میوفته هرکس یک بار به این دنیا میاد!
همین که بعضیامون
با بزرگتراشونم اختلاف نظر و مبنا و عقیده و سلیقه و مشی و همه چی دارند
و
یکهوهایی فارغ از فرازو فرود کاری و تعهدی و دغدغه ای و نیاز و تکلیف
قفل میشن!
دقت کنید
قفل میشن نه قفل میکنن!
این یعنی تبدیل شدن به یک مار
که
هی توی خودشون میچرخن و هی تو تن خودشون نیش فرو میکنن
و
هیچ کس هم نمیفهمه
اصلا همون بهتر که نمیفهمه
چون فهمیدن همانا و تمسخر و توهین و ... همانا!
این یکهوها اگر یکباره بطول بیانجامند
یک خطر خطرناک دیگری هم دارند
و آن اینکه
اون بعضیا خسته میشن
جون از تن شون میره با اون زهرهای مدام
و
یکهو برمیگردن تو روی خودشون
و
کل هیکل زندگانی خودشون رو میبرن زیرسوال...
یکهو اون بعضیا میزنن زیر میز
و
میرن میشینن پای نت
عکس مد لباس سال زمستونه سرچ میکنن
دنبال شعرهای عاشقانه میگردن
برنامه سینما هارو چک میکنن
و
به سرشون میزنه مادرشون رو تحریک کنن
که
پاشن برن خونه خاله، خاله بازی...
حتی ممکنه بشینن رمان های 98 ای بخونن!
از بحث دور نشیم
اون یک چیزی که ما داریم و توی دنیا کسی نداره
و
اون چیزی که اینهمه اثرگذاره برای بعضیامون
و
اون چیزی که اصلا باید براش یک علم تعریف کنیم
چیزی نیست
جز
کارفرهنگی!
دقت کنید
تو دنیا کجا غیر از دولت مردانش، کسی فایلی به این اسم در ذهنش داره؟!
دیگه کاری به تنوع سنی و جنسیتیش ندارم
خود همین فعالیت فرهنگی...
اصلا کدوم فرهنگ؟!
میدونید تاوقتی چیزی مردمی نباشه
اینطوری تکثیر و تعمیق نمیشه
که
کلا بشه فصل زندگی ساز یک مشت انسان در طول دهه ها و نسل های متمادی
اگر این فرهنگی که پسوند همه چیز ما شده
دولتی بود و حکومتی بود
مثل باقی دنیا، یک عده منسجمِ اهل فکرِ هماهنگِ پول دارِ رسانه شناسِ دنیا دیدهِ عالم مینشستن و زیروبمش رو مشخص میکردن و به ناف کل دنیا میبستنش
اما
دقیقا به خاطر اینکه اینطوری نیست
شده جهاد ،تکلیف، وظیفه، اعتقاد، طریق جان فشانی، مسیرتعالی، راه خون دل خوردن، دغدغه شبانه روزی، باعث بغض های نیمه شب و دویدن های بی پناه روز...
حتی در کمال شگفتی شده باعث شکاف نسل ها...
چیزی که ما بهش میگیم فرزند زمان خود بودن...
چیزی که به سرعت پیش میره و نسل های ما یک به یک زیر لواش رشد میکنن و بعضیامون خدایی میشن و بعضیامون جا میمونن...
مثل بعضی بزرگترامون که دیگه فرزند زمان خودشون بودن ازشون گذشته
و
نمیتونن بپذیرن که حالا بچه شون فرزند زمان خودشه...
دویدن و نمیذارن که بچه شون بدوه...
البته یه حق هایی هم دارند ها
مثلا اینکه
کسی که کاروفعالیتش
15 سال یا کمتر انقلاب کردن و جلوی ژاندارم منطقه وایسادن بوده
یا
8سال جنگیدن و جلوی همه دنیا وایسادن
خب خیلی تابلوو
که
اردو و تشکیلات و سیرمطالعاتی و بیانیه و میتینگ بازی و ته تهش یه رزمایش گرفتن بعضیامون رو در حد همون عروسک بازی و ماشین بازی های بچگی میبینه
اینام از مصائب این یه قلم خاص الخاصی هست که ما داریم و دنیا نداره...
بهرحال هرکه طاووس خواهد جور هندوستان کشد...
خدای فرزندهای زمانه هم بزرگه
به
قدر خدای اونایی که وقتی فرزند زمانه شون بودن، باید انقلاب میکردن و کردن...
خدا همون خداست
هدف همون هدفه
فرزندهای زمانه هم که هستن...
به امید پیروزی حق
و
رفع فتنه از کل عالم...
+
خیلی وقته برام سوال شده
جوونای کل دنیا
که
مشغولیت کارفرهنگی کردن ندارن
غیر درس و رفیق بازی دیگه چیکار میکنن؟!
یعنی همشون خودشون رو میبندن به درخت ها برای حمایت از محیط زیست؟
یا
کلهم توی کتابخونه ها ولوو شدن دنبال حقیقت؟!
واقعا اینهمه جوون سرش کجا گرمه آخه؟
حوصله شون سرنمیره؟
رمز موفقیت شون در این بیخیالی چیه؟!
+
برای همه حَمال های فرهنگی :) دعا کنیم دوسِتان...
مطلب خوب شما در کانال انقلابیست منتشر شد
خدا قوت
هرمطلب جدیدی که از وب شما در کانال منتشر بشه اطلاع رسانی میشه:)