تاب و طاقت و انار...

طاقت بیار
حتی اگر

باید...

این انارها
را تا تو
دان
نکنی
کسی دست
به ظرف نمی برد...


ترش وشیرین اش
که دست تو نیست

هرچه هست
باشد
تو بار وظیفه ات
به قدر خودش
سنگین است

انارها دان کن
بریز درآن لاجورد سفالین
بگذار به کنار آن
پنجه فیروزه ای...

تاب بخور
تند تر
کمی تند تر

چقدر همه چیز شدید می شود
شدید وپرشتاب

این هول و ولا
فقط برای
کمی بیشتر
ماندن است
فقط کمی...
بقدر تابی دیگر...

سرت را بالا بگیر
بالاتر

غمت مباد
غم عمری نداشته است
هرگز

این پنبه ای های سپید
را ببین

حتی پیاله آبی آسمان
هم
پری های سپیدجامه
می خواهد
تا ثابت کند
دلبری اش را...

کمی عزت چشمهایت را حفظ کن

این رقص والحان وطرب
ثانیه های بیخبری
چشمان بدمست توست

وگرنه
هوا ابری است
این دانه های درشت
باران است

رحمت نازل...
همیشه جای شکرش باقی است...
این برای تو کافی است...