هیچ چیزی
بیشتر از خبر و تصاویر
تظاهرات اعتراضی مردم نیویورک-گویا-
در این چند روز اعصابم را خرد نکرده...
اصلا یکجورایی رگ غیرت ملی ام دارد خفه ام میکند...
دلم میخواهد بعضی ها را بنشانم جلوی رویم و تا میخورد
پوزخند تقدیم آن دیپلماسی خنده اش کنم...
آخر میدانید که
دقیقا برای تغییر نظر این گروه از ملت آمریکا و اروپا
آقایان تغییر استراتژی دیپلماتیک دادند
و
حالا نتیجه آنهمه دادار دودور
شده
تظاهراتی با تراکت های کاریکاتور اوباما
درحالیکه اسب تروای ایران را مهتری میکند!
و
خواسته ای از کنگره که توافقنامه را وتو نماید!
لازم است تذکر بدهم محض یادآوری
که
اینها نشانه ایران هراسی نیست
خیر...
این دقیقا نشانه هراس از انقلاب و مکتبی است
که
آنها برخلاف برخی در اینجا، هنوز یادشان نرفته سال 58 چه بلایی سرشان آورد...
راست راستش را بخواهید
من برای تک تک آن مردم که آمدند آنجا تظاهرات
احترام فزاینده ای قائلم
آخر
آنها هم انقلابی های مکتب خودشانند!
آنها هم آن گروه از مردمانشانند
که
ترس نزدیکی مای دشمن را دارند
و
یقینا هنوز آرمان هاشان از فرستادن جوانانشان به عراق و ویتنام را فراموش نکرده اند...
آنها بیشتر از خودمان
مارا و قدرت مکتبی مارا باور دارند...
باور کنید!
+
بقول یکی
که
میگفت این اعتراض از سوی مردم بی تفاوت و رفاه طلب و سلطه جوی آمریکایی
در حالی است
که
در این توافق
این ماییم
که
از دست داده ایم نه آنها!
+
حتی اگر آن تحلیل هم درست باشد
که به تحریک لابی های صهیونیست بوده
و
اینها اکثرشان یهودی اند
آن هم برای اجرای یک شوی تبلیغاتی که
به ملت ایران بباورانند
توافق به نفع ما و به ضرر آنها بوده!
اما بازهم
ارزش اقدام انقلابی این آمریکایی های اهل مقاومت پای آرمانهای غرب وحشی
درجای خود محفوظ است!
+
کاش واقعا میشد
که
بگوییم دست پیش را گرفته اند تا پس نیوفتند
اما
با آنهمه عکس و فیلم از جیغ و دست و هورای ایرانی های ذوق زده!
چه باید کرد؟!
دعوتید به گفتگو
http://heyateketab.blog.ir/post/252