تاخدا هست، علی مولاست

سویِ سبزیِ سینه
 نگاهم را رنگ میزند
سَر بلند میکنم
افق
سبز و سرخ در خود می پیچد

گردی عظیم
 آستانِ آسمان را مشوش ساخته
صوری نافذ
 نواخته میشود
قلب بَل جان
در
قفسِ تن بال و پَر میزند

دنیا در استخوانِ گلو جمع میشود