راهی دیگر ندارد
حتی اگر قبولش نداشته باشی
حتی اگر نپذیری اش
این یک حقیقت محض است
که
فقط صدا می ماند و بس...
حتی نمیدانم سعدی چرا گفت
نیکی ماندگار است
وقتی
هروز به تک تک ما حاضران فعلی در این جهان بدجور بی وفای تک تک مان
دارد ثابت میشود
که
اگر حتی نسیمی باشد فراموشی
و نه حتی یک طوفان
وقتی
بوزد، ما
حتی آن مرد نکویی که از جان مایه گذاشته است حتی
به سهولت یک دم نفس
و
یک جرعه آب
از خاطر میبریم
و
از ضمیر آشنا شناس زیستن جدایش میکنیم
و
کیست آنکه بخواهد انکار کند
این حقیقت محض بدجور واقعی را
که
هیچ ایثاری والاتر از جان نثاری نباشد؟!
پس خود قضاوت کن حالا
براستی این
نیکویی مردان نکوست که می ماند
یا واقعا...
تنها صداست آن خاطره ای که هر آن می تواند زنده شود
جان بگیرد
یک لحظه نفهمی چه میشود
انگار
حنجره کفن پوش صاحب صدا
از گور بر میخیزد
و
باز پژواک آفرینی می کند...
این یک معجزه است
این توان که توسط هر گوش که خواستار شنوایت شود
تو باز زنده شوی
به دنیا بازگردی و خلق کنی و اثر بگذاری!
این معجزه صداست...
+
کاش آن روز
در واد مقدس طوی
حضرت موسی(علیه السلام)
یک وُیس داشت
تا ما
میفهمیدم زیباترین و عزیزترین صدای هستی
چه آهنگی دارد...
+
امشب یقین کردم
می خواهم یک یا چند
فایل از صدایم، از حرفهایی یله و رها، از درک و حس و خواست هایم
اندود سازم و بگذارم گوشه ای
تا
باشند برای روزهای نبودن و عجز و دست کوتاهی ام...
یک راه برای بازگشت...
+
بر همه مسلم است
اینکه
شنیدن کی بود مانند دیدن!
دید محمدامین (صلی الله علیه و آله)
هر آنچه را که
شنید و نشنید موسی(علیه السلام)
ولی به نظرم اگرم داشتن ضبط نمی کردن اگرم ضبط می کردن بازم هر گوشی نمی تونست بشنودش ! " البته این نظر منِ "
اما اینکه صدا می مونه یا نام نیکو به قدر فهم من
همون نیکویی
نیکویی خودش صدایی که شنیدن داره