کادوها حق الناسند؟!

در اینکه در هرحالتی
خدا ودیعه بخشیده
شکی نیست

منتها
خب در این دوره زمانه
دندان اسب پیشکشی را با وسواس میشمارند!

گاهی پسش میفرستند
گاهی هدیه میکنند هدیه را
گاهی میگذارندش دم در
گاهی میدهندش به ندارش
و
گاهی هم که خیلی زیاد است
به شدت مراقبت میکنند
تا
اصلا خدا ودیعه ای نفرستد...

اما
حرف من از آنهاست
که
گشاده رو در استقبال هدیه ها هستند
هرچندتا که بشود و خدا بخواهد...


خب الان
مدتی است سوالی دارم

براستی در یک خانواده
تصمیم اینکه به پیشواز هدیه ای بروند
فقط با والدین است؟

یعنی فرزندان یک خانواده
تا چه حد محق هستند
که
خواهر یا برادر دیگری داشته باشند یا نداشته باشند؟

برمبنای قاعده حق الناس میشود به این قضیه نگاه کرد؟



+
روایت است که
خداوند
اهل زمین را عذاب نمیکند
بخاطر سه گروه که درآنند
و
یکی از این سه گروه، نوزادان و کودکانند...


در رحمت و نعمت بودن شان هیچ شکی نیست

اما
نمیتوان منکر شد
در
شاکله یک خانواده وجود هر فرزند
قاعده های خود را می طلبد
وگاهی
عرصه بر سایرین واقعا تنگ میشود...


هنوز ندیده ام والدینی
که
خواستار کودکی دیگر هستند
از
فرزندان داشته یشان هم نظر بخواهند...

آیا اصلا حقی در کار هست؟