من میترسم
از حال خودم
از حال خودمی که شام شهادت شماست
حالش بد نیست...
اصلا چطور ادامه دارد زندگی
وقتی
دنیا شما را ندارد...
اصلا من کجا میفهمم حال آخرینی که امشب یتیم شده است
و
رخت عزای اولین به تن دارد...
نجف...
باید زیبا باشد نجف...
نمیدانم...
و
من چقدر میترسم از این نداستن هایم
از این خوب بودن هایم
وقتی
نه شما را دارم و نه حرم شما را...
اینهمه پوست کلفتی برای چه بوده که در ماست؟!
از نبودن شما سخت تر چیست
که
برایش اینهمه پوست کلفت خلق شده ام؟!
اعوذ بالله...
ومن هنوز ازین شعر مو به تنم سیخ میشه
مرغ از قفس پریدف ندا داد جبرئیل
اینک شما و وحشت دنیای بی علی...
واقعا دنیای بی علی وحشتناک است...