جواب آزمایش

گاه هایی هست که خیلی خسته ای

باید بذاری بری

وگرنه له میشی

ولی نمیتونی

مسخره ست

کارمند هیچ جا نیستی

به هیچ کس هم تعهدی نداری

ولی بازم نمیتونی بذاری بری

بازم باید بمونی و له بشی

دلم یه روتین تمیز میخواد

که توش

صبح میرم باشگاه

بعدش دوش میگیرم

یه چیزی میخورم

کتاب میخونم

سرکلاس میرم

مینویسم

قدم میزنم

و

گاهی هم اونچه بلدم رو یاد میدم

سفرمیرم

کوه میرم

عکس میگیرم

فیلم میبینم

و

هفته ای دوبار با جمعی از همفکرانم

مباحثه میکنم

این ها خیلی سخت هستن توی این دنیا؟

پس چرا اینقدر دور از دسترس اند؟

چرا ندارمشون؟

چرا تنش ها تموم نمیشه؟

چرا همه چیز الکی شده؟

اول فکرمیکردم فقط چای هاهستن که دیگه مزه هیچی میده

اما

امروز متوجه شدم

خواب هاهم دیگه درست کار نمیکنن

میخوابم ولی خسته تر از قبل پا میشم

و میبینم که

همه چیز همونطور به شدت کسالت اور و مزخرف و بهم گوریده باقی مونده

تا سر حد مرگ دل تنگم

برای انبوهی از چیزها

و

مضحک تر اینکه

حاضرم فرار کنم به عقب یا چشم بسته برم تو شکم جلو

فقط برای تموم شدن الان!!!

با اینکه گذشته رو دوست ندارم و درباره آینده هم نگرانم

اما

فرار واقعا دلیل خوبیه...

+

آرزو میکنم

آزمایشی بدهم

و

جوابش بشود مثبت بودن سرطان...

و دیگر همه چیز

یکباره ساکت شود

همه بساط شان را با همه توقعات و کارهاشان بردارند و بروند

و

بگذارند

6ماه آخر را با خودم باشم

من باشم

و لیست کارهای نکرده

آدمهای دلخور منتظر حلال خواهی

و

بدهی های مانده

و

اعمال قضا شده...

دلم یک جواب آزمایش پوزیتیو میخواهد

پر از سلول های مرده بهم گره خورده...