توفیقی نصیب شد
یک هفته ای
از نفس اساتید عزیزی بهره بردم
که
در نوع خود
ذهن را خیره می ساختند!
استاد ابراهیم پور
که
برای نخستین بار
تحلیل سیر جنگ و جهت نمونه کربلای 4 و 5 را از منظر الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت از محضرشان ودیعه گرفتیم
که
خط آینده پژوهانه انقلاب اسلامی را به رخ مان کشیدند!
استاد سیدمحمدباقر صدر
دورگه ایران-نجف
که
علیرغم جوانی اش، رودست نداشت!
استاد جانی پور
که
هرچند بسیار جوان اما
هرچه کردم نشد تا به احترام دانشش، همتش و تلاش بی تایش از جا برنخیزم!
(کم کم دارم به اصفهانی های عزیز ایمان می آورم)
استاد درودیان
که
هرچند باهم شدیدا اختلاف عقیده داشتیم اما
زانوی ادب مرا خم نمودند!
استاد جهانگیری
که
سینه پر رازی از روزهای خرمشهر با خویش آورده بودند و در قبال خیلی سوالات
چاره ای جز لبخندی تلخ نداشتند!
استاد رحیم پور ازغدی
که
خب تا به حال فاصله دومتری ایشان را تجربه نکرده بودم!
و
حقا که گیرایی کلامشان
نابی فرمایششان
در امتزاج نور سیمایشان همه یک سو
ما را خراب تواضعشان نمودند
و خوشمزه آنکه
خودمان از بابت اندک آبی که بی پروا نوشیدن مکدر شدیم که ای بابا!
چرا استاد هوای بیوتروریسم را ندارند؟!
سردار اثباتی
که
آنقدر جماعت را می خنداندند یادمان میرفت
چگونه اینقدر بی مهابا ان قلت می آوریم برای عالی ترین فرمانده مجازی کل نیروهای مسلح نظام!
سردار یکتا هم
خدایشان اجر دهاد!
طبق المعمول با یک دنیا تیپ زرهی از رویمان رد شدند!
استاد فاطمی صدر
که
نگاهش هم حتی قرار نداشت
چه رسد به کلامش
سوز جگرش
و
التهاب جملاتش!
شبی پر از تاول بود
تاول هایی پر از حلب و لحظه های دشوار تصمیم و هجوم خوارج!
استاد بانو حسینی
مولف آثار فخیمه
که
مهربانانه همچنان مارا در فضای کلاس های مدرسه غرق می نمودند
و
صبورانه بر تمام جسارت هایم چشم می بستند!
استاد خوب نژاد
که
بهترین روایت مقاومت را از داخل آسایشگاه های اسرا بازخوانی نمودند!
و باقی محترمانی که مهم آت را برایمان تکرار کردند...
مسئله اصلی
اما
در همان اساتید جوان بود
که
تسلط شان، گستره دانش شان و بسط چتر کارایی شان متحیر کننده بود
یا
اساتیدی که چنان جماعت را شخم زدن و برخی روایت های فوق مشهور جنگ را براحتی رد و تکذیب ساختند که حس قطع شدن نفس برایت عادی می شد...
و
من
که هیچ نمیدانم و امان از این ندانستن
ازین نا کارامدی
ازین هوایی که به ناحق از انقلاب تنفس میکنیم و...
+
معراج را زیارت کردم
در معیت بغض سربلند همسر شهید جاویدالاثر، اولین روحانی مدافع حرم
که
میگفت از تب بشری خردسالش تا وقتی بنر تصویر پدر بر دیوار خانه بوده است
و
میگفت از آنچه شاهدان برایش گفته بودند
از لحظه آخری که آقا مهدی زنده دیده شد
وقتی دورتادورش حلقه تنگ تکفیری ها بوده است
و
ایشان اسلحه را زمین نگذاشتند
و
دیگر کسی نمیداند...
و تحیر را چشیدم
در محضر 50 پرچم پیچ عشق
وقتی از در داخل شدم و گروهی یسار نشین بودند و دسته ای یمین
و
تعدادی به زیر سایه رأیت الامیر علیه السلام
و
من
که نمیدانستم که را در آغوش کشم
که را ببویم
سر بر سر کدام بگذارم
بی اختیار می گردی گرداگرد دشتی پر از پیکر بی نشان که حتی کف پایشان پناه عالمی است...
+
ضد انقلاب کرد را برای اقدامات ضد امنیتی تحریک میکنند
و
گروهی سلطنت طلب را در غرب کشور دستگیر کرده اند
و
آیا سوال است که دیپلمات های انگلیس و فرانسه بی هماهنگی و اطلاع چه غلطی میکردند چندین روز در کردستان و نزدیک مراکز نظامی منطقه؟!
+
انقلاب می کشد ماراآخر
و
چه خوش باشد این مردن...
بقول فرمانده جهاد مغنیه وقتی گفت:
ما در مواجهه با مرگ، شهادت را برگزیدیم!
همه را نمیشناسم ولی بعضی هاشان را تا فاصله چند میلیمتری حس کردم و عالی بودن ... خوشا به سعادتتون
بله که این انقلاب اخر می کشد ما را یا بذارید بهتر بگویم این امام و شهدا است که ما را می کشد وگرنه نام انقلاب گاها زیر زبان های غیر مصلح هم میچرخد ...بازی بازی می کنند الهی که اگه قابل هدایتن که هدایت شوند و اگر نه به درک ...